Haarlemse Damclub -Ons Genoegen 9-7

Waar Ons Genoegen in de eerste ronde niet mocht klagen over de nipte overwinning was dat nu het geval met Haarlem. Er had zeker meer in gezeten, maar deze keer viel alles net verkeerd. Het begon met een nederlaag van Gerard Morsink. Zijn tegenstander liep op een schijf en Gerard kon gewoon weglopen met heel goed spel. Na dichtzetten volgde echter een kleine doorbraakcombinatie. Hierna een remise van Lucien Farzan. Tegenstander Ruud Holkamp ruilde alle spanningen van het bord en toen hij eenmaal een stuk beter stond werd remise overeengekomen. De partij van Peter Kolkman bleek cruciaal. Peter leek na de opening engiszins vast te staan, maar kon zich losruilen en had daarna een makkelijke stand, een mooi centrum tegenover een gespleten stand van Marcel Kosters. Peter had met 38. .. 8-12 zijn voordeel kunnen bestendigen, maar na de ruil die Peter speelde was de stand gelijkwaardig. Peter zat er op een gegeven moment doorheen, en gaf op toen hij zag dat een twee om twee doorbraak zou komen. Hij zag daarbij niet dat na die doorbraak een 1 om 2 volgde waarna de stand gewoon remise was.

Deze achterstand kwamen we niet meer te boven, al waren er nog volop kansen. Toys Sheoratan kwam al na 43 zetten remise overeen met Fabian Snijder, waarna Cock van Wijk de achterstand terugbracht door een overwinning op Ruud Groot. Cock stond de hele partij beter en maakte het eenvoudig af toen Ruud in een kleine doorbraakcombinatie liep. Auke Zijlstra had een licht voordelige klassieke stand tegen Dick Siegers, die uitmondde in een wederzijdse vleugelopsluiting. Bij het wegruilen hiervan sloeg Dick verkeerd waardoor Auke een schijf op 36 kon krijgen. Het voordeel wist hij echter niet te verzilveren.

Hierna was onze hoop gevestigd op de kopmannen, Arne van Mourik en Alfons Ottink. Arne speelde een uitstekende partij, maar verzuimde in lichte tijdnood een goed plan met een offer met doorbraak te volgen, met een enigszins teleurstellende remise tot gevolg. Alfons zat tegen kopman Mark Deurloo, na een flankspelopening kwam een afwikkeling waarbij Alfons met een wat geisoleerde voorpost en schijven aan de rand bleef zitten. Dit bleek echter minder slecht dan het op het eerste gezicht leek. Alfons kon zijn centrum versterken en kwam goed te staan, maar winst bleek er niet in te zitten.