Zaanstreek - Ons Genoegen 8-8

Voor Ons genoegen stond er niets meer op het spel, voor Zaanstreek wel: bij winst zouden ze directe degradatie zeker ontlopen, en hadded ze nog kans op directe handhaving, bij gelijkspel of verlies waren ze afhankelijk van een soortgelijk resultaat bij concurrent DUO 2. Aangezien DUO 2 verloor mag Zaanstreek alsnog nacompetitie spelen, waarbij nog kan worden opgemerkt dat als ze niet in de eerste ronde met 7 man en 3 invallers van Nijmegen hadden gewonnen, deze eer aan Gooi- en Eemland (met nota bene 8 punten) te eer was gevallen

Teamleider Alfons Ottink had weer de sterkere spelers op de middenborden neergezet. Dit pakte in zoverre goed uit dat de betere spelers van Zaanstreek aan de bovenste borden niet wisten te winnen, maar de middenborden bleven achter qua verwachte score.

Het begon met een snelle remise van Toys Sheoratan, waarbij in de opening de schijven al vlot van het bord verdwenen, en Toys ondanks een wat makkelijker stand daarna de spanning niet meer genoeg op kon voeren om het Peit Smit moeilijk te maken. Hierna kwamen we achter door een nederlaag van Gerard Morsink, in een partij die lange tijd gelijk op ging, tot Gerard op het eind twee verkeerde zetten achter elkaar deed. Cock van Wijk deed hierna al snel wat terug met een mooie overwinning op de sterkste speler van Zaanstreek, Losseni Savané. In een hekstellingspartij verzuimde Losseni de mogelijkheid om na 5-10 via 29-23 en 23-18 de hekstelling te verbreken, waarna de stand vastliep en Losseni een schijf moest offeren. Soms is er dan compensatie, maar in dit geval niet en Cock maakte de partij mooi af via een doorbraakcombinatie.

Auke Zijlstra speelde een van zijn mindere partijen. Eerste miste hij winst via een soort coup royal. Daarna kwam hij minder te staan, maar vond nog wel een uitweg voor de problemen via een tijdelijk offer. Tegenstander Peter Foks nam toen een afwikkeling die een eindspel opleverde met elk een dam en een schijf meer voor Auke (dit hoefde niet maar Peter dacht dat de slag op veld 17 in plaats van 7 zou eindigen. Hierna was het eindspel niet makkelijk te winnen, maar Peter maakte nog een fout, door Auke niet gezien, omdat hij dacht op een plakker te spelen. Net op tijd zag hij dat de plakker bij goed slaan in partij verlies zou resulteren, maar Auke moest in remise berusten. In plaats hiervan was een zet eerder een offer en tussenlopen mogelijk nog gewonnen geweest (met nog wel een lastig dam+3 tegen dam+1 eindspel). Peter Kolkman speelde weer een uitstekende partij tegen Paul van der Lem. Hij Paul na een halve hekstelling in, maar kon daar niet van profiteren. Ook na het verbreken kwam Peter niet in gevaar, voor zover er van gevaar spreke was gold dit voor Paul. Arne van Mourik speelde een nogal wilde partij tegen Ramon Sakidin, waarbij Arne al vroeg naar veld 29 opstoomde, waarna beide spelers elkaar in een soort houdgreep (of moet je bij dammen het hebben over een houtgreep?) hielden en alleen aan de rechterkant van het bord gespeeld werd. Na het verbreken hiervan brak Arne als eerste door, en hoewel hij in het eindpel een schijf achter stond werd het eenvoudig remise.