Heijmans Excelsion - Ons Genoegen 11-9

We kwamen al snel op achterstand door drie nederlagen op rij: Jan Ongolosono ging in (of werd gedwongen tot?) een moeizame omsingeling tegen Mari van Ballegooijen en kon niets beginnen tegen het massieve centrum. Peter Kolkman werd in een gelijkopgaande partij verrast door een kleine forcing: om een schijfwinst te vermijden had Peter maar 1 zet, en daarop volgde een kleine combinatie naar dam. Cock van Wijk dacht tegen Frank Teer te kunnen profiteren van een uitgedunde lange vleugel, maar het bleek dat hij juist Frank een overweldigende aanval had gegeven, zonder tegenkansen op de vleugel.

Hierna leek het, ook al omdat enkele borden duidelijk minder stonden en er nergens van duidelijk voordeel sprake was, uit te draaien op een grote nederlaag. Dit bleek uiteindelijk erg mee te vallen. Lucien Farzan kreeg een aanval van Andrew tjon A Ong over zich heen, maar wist alles bijtijds af te ruilen en toch nog eenvoudig remise te halen. Alfons Ottink bereikte weinig tegen Adri Vermeulen, tot deze in een ingewikkelde stelling de weg kwijtraakte en na twee slechte zetten opeens in een vastloopvariant belandde. Hensley Nepomuceno, die inviel voor de nog steeds niet voldoende herstelde Wim Vlooswijk, stond enigszins onder druk, maar ook hij haalde net als Lucien eenvoudig de remise binnen.

Er was dus nog enige hoop, maar dan zouden er nog twee partijen gewonnen moeten worden. Arne van Mourik bereikte echter niets tegen Ad de Hoon. Toys Sheoratan had het moeilijk tegen Harry Kolk, hij moest een schijf offeren voor doorbraakmogelijkheden. Na de doorbraak had Harry 2 schijven kunnen offeren met winst, toen hij dat naliet was het remise. In de partij tussen Gerard Morsink en Radj Balak stond Gerard een tijd lang minder, maar Balak vond niet het beste plan en ook deze partij eindigde in remise, waarmee de tussenstand 11-7 en het verlies een feit was.

Als laatste, zoals min of meer gebruikelijk de laatste tijd, was Auke Zijlstra nog bezig tegen René van Oosterhout. Na een opening waarin de nodige schijven geruild werden volgde in een 10 om 10 een opbouwfase die eindigde in een hekstelling, waarbij het beste plan lastig te zien was. Er volgde een doorbraak ten koste van een schijf, waarbij Auke lang kon verhinderen dat de schijf dam kon worden, en uiteindelijk zelfs (na een tegenoffer) als eerste op dam komen. In het dammeneindspel met elk een dam en 5 schijven dat hierna op het bord kwam stond Auke makkelijker, maar René had genoeg remisedreigingen. Hij liep echter in een damvangst, die leidde tot een triktrakeindspel dat bij direkt offeren remise was geweest. Toen hij dit naliet won Auke nog.